دکتر مجتبی مجتهدزاده: در بررسی سندرم التهابی مداوم و نقص ایمنی در بیماران بستری، نقش فناوریهای نوین دارویی در مداوای فردمحور حیاتی است
در ژورنال کلاب گروه زیست مواد دارویی دانشکده داروسازی چشمانداز فناوریهای نوین علوم دارویی در مواجهه با چالشهای پس از بستری بررسی و مشخص شد؛ استفاده از فناوریهای نوین میتواند به طور قابلتوجهی عوارض ناشی از سندرم التهابی مداوم و نقص ایمنی را کاهش دهد.
به گزارش سینا رسانه دانشگاه علوم پزشکی تهران دانشکده داروسازی، ژورنال کلاب گروه زیست مواد دارویی ۶ آذر ۱۴۰۳ با عنوان موضوع " Persistent Inflammation Immunosuppression Catabolism Syndrome" (سندرم التهابی مداوم، نقص ایمنی و کاتابولیسم) به ارائه دکتر مجتبی مجتهدزاده استاد دانشکده داروسازی اختصاص یافت و چشماندازهای نوین علوم دارویی در مواجهه با چالشهای پس از بستری در بخش مراقبتهای ویژه را مورد بررسی قرار گرفت.
چکیده ژورنال کلاب دکتر مجتهدزاده به شرح زیر است:
سندرم التهابی مداوم و نقص ایمنی پس از سپسیس یکی از مهمترین چالشهای بالینی در بیماران بستری در بخشهای مراقبتهای ویژه (ICU) است. این وضعیت که منجر به تضعیف عملکرد سیستم ایمنی، بروز عفونتهای ثانویه و اختلالات متابولیکی میشود، نیازمند رویکردهای پیشرفته برای تشخیص و درمان است.
مشکلات شایع در این سندرم:
فلج سیستم ایمنی: حتی پس از پاکسازی میکروارگانیسمهای پاتوژنیک، عفونتهای ثانویه (ویروسی و قارچی) شایع هستند.
اختلالات سلولی: کاهش عملکرد مونوسیتها و ماکروفاژها، کاهش آپوپتوز نوتروفیلها و اختلال در سلولهای دندریتیک و لنفوسیتها.
عوارض متابولیکی و نوروهورمونی: ضعف عضلات، بیخوابی، افسردگی، و مشکلات نوروهورمونی از جمله فقر آهن.
رویکردهای درمانی پیشرفته
دکتر مجتهدزاده به بررسی استفاده از فاکتورهای رشد، سایتوکاینها و روشهای حمایتی پرداخت که میتواند عملکرد سیستم ایمنی را بهبود بخشد:
• IL-15 و IL-7: برای بهبود عملکرد سلولهای T و NK.
• G-CSF و GM-CSF: تقویت تولید سلولهای خونی و افزایش اثر ضد باکتریایی.
مهارکنندههای IL-10 و TGF-beta: کاهش اثرات سرکوبگرانه در سیستم ایمنی.
تغذیه ایمونونوترینت: بهبود ایمنی مخاطی و بازسازی فلور روده.
نقش میتوکندری و متابولیسم
اختلالات میتوکندریال و تغییر مسیر متابولیکی از فسفوریلاسیون اکسیداتیو به گلیکولیز هوازی، از عوامل اصلی تضعیف ایمنی و افزایش مرگومیر در بیماران ICU است. استفاده از هپارین نهتنها بهعنوان ضدانعقاد، بلکه برای اثرات ضدالتهابی و ترمیمی، اهمیت بسیاری دارد.
نتیجهگیری
این نشست نشان داد که ترکیب درمانهای پیشرفته دارویی، مدیریت متابولیکی و نوروهورمونی، و استفاده از فناوریهای نوین میتواند به طور قابلتوجهی عوارض ناشی از سندرم التهابی مداوم و نقص ایمنی را کاهش دهد. نقش علوم دارویی در بهبود کیفیت زندگی بیماران ترخیص شده از ICU و پیشگیری از بحرانهای ناشی از این شرایط، بیبدیل است.
ارسال نظر