دکتر متین بدربانی: داروسازی مدرن به سمت طراحی فرمولاسیونهای جدید برای بیماران با مشکلات جذب و هایپوتیروئیدی پیش میرود و برای موفقیت در این مسیر، همکاریهای بینرشتهای میان داروسازان و تیمهای درمانی ضروری است
جلسه معرفی بیمار گروه داروسازی بالینی دانشکده داروسازی، نشان داد با گسترش موارد پیچیده در بیماریهای غدد و اختلالات جذب دارویی، نقش داروسازی بالینی و طراحی فرمولاسیونهای نوین پررنگتر از همیشه شده است؛ جایی که همکاری میان تخصصهای مختلف میتواند گره از مشکلات دیرپای درمانی بگشاید.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران دانشکده داروسازی، جلسه معرفی بیمار گروه داروسازی بالینی دانشکده داروسازی ۵ خرداد ۱۴۰۴ به ارائه دکتر متین بدربانی دستیار تخصصی از بخش داخلی بیمارستان امام خمینی(ره) با موضوع "بیماری ۴۱ ساله با سطح بالای TSH در پلاسما بهصورت طولانیمدت به مدت ۱۰ سال" و با راهنمایی دکتر سها نمازی استاد گروه داروسازی بالینی اختصاص یافت.
چکیده جلسه معرفی بیمار گروه داروسازی بالینی به شرح زیر است:
بیمار خانم ۴۱ ساله با هایپوتیروئیدی ۱۰ ساله که تا به حال حتی با مصرف ۱۰ قرص ۱۰۰ مایکروگرمی هم مشکل ایشان برطرف نشده بود، با شکایت از علائمی مانند ترمور، سردی اندام ها، آنمی و ریزش شدید مو مراجعه کرده بودند. بیمار دارای پولیپ های متعدد رحمی و به دنبال آن، خونریزی های بسیار سنگین و طولانی دوران قاعدگی بوده و لذا نیازمند انجام جراحی هیسترکتومی بودند. اما با توجه به هایپوتیروئید بودن و ریسک ورود به کمای میکسدم، نیازمند یوتایروئید شدن پیش از جراحی بود.
با رد کردن علل مختلف مانند: عدم کمپلیانس کافی بیمار جهت مصرف دارو، تداخلات دارویی، عدم مصرف دوز مناسب، اثرگذاری خود هایپوتیروئیدی بر کینتیک دارو، سایر بیماری های زمینه ایی مانند آدیسون و ... به این نتیجه رسیدیم که بیمار بایستی مشکلی در جذب دارو داشته باشد و از آنجایی که مصرف فرآورده های مایع به نظر برطرف کننده این مشکل میرسید، با همکاری همکاران فارماسیوتیکس، فرآورده ای جدید جهت ایشان تولید شد و پس از مصرف فرآورده های جدید و انجام absorption test استاندارد، مشکل ۱۰ ساله بیمار با موفقیت حل شد.
این بیمار که با وجود مصرف دوز بسیار بالای لووتیروکسین (روزانه ۱۰۰۰ میکروگرم) همچنان با علائمی نظیر لرزش دست، سردی اندامها، کمخونی و ریزش شدید مو مواجه بود، برای انجام جراحی هیسترکتومی به دلیل پولیپهای متعدد رحمی معرفی شده بود؛ اما وضعیت تیروئیدی کنترلنشده وی، خطر کمای میکسدم را در پی داشت و انجام جراحی را غیرممکن کرده بود.
با بررسی دقیق تمام عوامل مؤثر از جمله عدم مصرف صحیح دارو، تداخلات دارویی، دوز نامناسب، بیماریهای زمینهای مانند آدیسون و اثرات فارماکوکینتیکی خود هایپوتیروئیدی، تیم درمانی به اختلال در جذب دارو مشکوک شد. در همین راستا، یک فرمولاسیون مایع اختصاصی با همکاری تیم فارماسیوتیکس طراحی و تولید شد. پس از مصرف فرآورده جدید و انجام تست استاندارد جذب دارو (Absorption Test)، بیمار برای نخستینبار طی یک دهه به وضعیت یوتیروئید رسید و شرایط لازم برای جراحی فراهم شد.
این دستاورد نمونهای موفق از تأثیر همکاریهای بینرشتهای در حل چالشهای پیچیده درمانی است؛ الگویی که میتواند مسیر نوینی در درمان بیماران با اختلالات جذب و پاسخ ضعیف دارویی ایجاد کند.
ارسال نظر