دکتر فاطمه سادات حسینی: وارفارین نقش مهمی در پیشگیری و درمان لخته‌های خون در بیماران قلبی دارد
در جلسه معرفی بیمار گروه داروسازی بالینی دانشکده داروسازی، چالش‌های درمان با وارفارین در بیماران قلبی موردبحث و تبادل نظر قرار گرفت.
به گزارش سینا رسانه دانشگاه علوم پزشکی تهران دانشکده داروسازی، جلسه معرفی بیمار گروه داروسازی بالینی دانشکده داروسازی ۱۸ آبان ۱۴۰۲ به ارائه دکتر فاطمه سادات حسینی دستیار تخصصی این گروه از بخش قلب بیمارستان امام خمینی (ره) و با راهنمایی اساتید دکتر کیهان محمدی و دکتر محمدرضا افتخاری اختصاص یافت.
دکتر محمدی با اشاره به این که در بیماران دریچه قلب بایستی ریسک تشکیل لخته ارزیابی شده و در موارد لزوم ضدانعقاد مناسب تجویز شود؛ گفت: در بیماران باسابقه روماتیسمی بر اساس شرایط بالینی و عارضه ناشی از تب روماتیسمی باید آنتی‌بیوتیک مناسب برای مدت‌زمان مشخص تجویز شود.
دکتر افتخاری افزود: بیماران با تنگی دریچه میترال که در اکو شواهدی از بروز لخته دارند یا باتوجه‌به یافته‌ها احتمال وقوع لخته در آنها بالا است بایستی ضدانعقاد دریافت کنند.
چکیده این جلسه آموزشی به شرح زیر است:
در این جلسه چالش‌های فارماکوتراپی در خانم ۳۹ساله با تنگی دریچه میترال به دلیل روماتیسم قلبی مورد بررسی قرار گرفت.
بیماران مبتلا به تنگی دریچه میترال که دچار آریتمی یا بزرگی دهلیز چپ یا تغییرات غیرطبیعی در اکو یا وجود لخته در دهلیز چپ هستند باید داروی ضدانعقاد مصرف کنند که ضدانعقاد انتخابی در این افراد وارفارین است.
درمان با وارفارین با چالش‌هایی همراه است و مواردی وجود دارد که می‌تواند روی پاسخ به وارفارین تأثیرگذار باشد، به طور مثال نبود تمایل بیمار به دریافت دارو، نوع رژیم غذایی به‌خصوص رژیم سرشار از سبزیجات، مصرف داروهای تداخل گر، هایپرلیپیدمی، کم‌خونی فقر آهن و کم‌کاری تیروئید از عوامل مؤثر بر کاهش پاسخ وارفارین هستند. ازاین‌رو بررسی این عوامل در افزایش‌پذیرش بیمار و پاسخ‌دهی به دارو است.
همچنین بیماران مبتلا به بیماری روماتیسم قلبی بایستی برای جلوگیری از عفونت مجدد و عوارض ناشی از آن آنتی‌بیوتیک مناسب دریافت کنند. انتخاب آنتی‌بیوتیک بر اساس شرایط بیماری دریچه‌ای و پذیرش بیمار انتخاب می‌شود، به‌طورکلی از مشتقات پنی‌سیلین تزریقی و در مواردی که داروی تزریقی قابل‌استفاده نیستند یا حساسیت مطرح است از داروی خوراکی استفاده می‌شود. طول مدت درمان حداقل ۱۰ سال بعد از تب روماتیسمی و در افرادی که اختلالات دریچه‌ای پیدا کرده‌اند حداقل تا ۴۰ سالگی یا در برخی موارد مادام‌العمر است.
