دکتر ایوب شیراوندی: کیتوزان سولفاته؛ پلیمر آیندهساز در دارورسانی و مهندسی بافت
در ژورنال کلاب گروه شیمی دارویی دانشکده داروسازی، دکتر شیراوندی کیتوزان سولفاته را به عنوان بیوپلیمری نوآورانه معرفی کرد؛ ترکیبی که با الهام از عملکرد هپارین، مسیرهای نوینی را برای دارورسانی دقیق، مهندسی بافت و پزشکی بازساختی میگشاید، بیآنکه با عوارض جانبی ناشی از منابع حیوانی همراه باشد.
به گزارش روابطعمومی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران، ژورنال کلاب گروه شیمی دارویی دانشکده داروسازی ۱۸ آبان ۱۴۰۴ به ارائه دکتر ایوب شیراوندی دستیار تخصصی این گروه با عنوان "کیتوزان سولفاته، بیوپلیمر زیستفعال با کاربردهای نوظهور" با راهنمایی دکتر مرتضی پیری علی همدانی اختصاص یافت.
کیتوزان، پلیساکاریدی مشتق از کیتین که به سبب زیستسازگاری و سمیت پایینش در پزشکی و دارورسانی شناخته شده است، با چالشهایی چون حلالیت کم و بار سطحی مثبت در محیطهای فیزیولوژیک مواجه است. دکتر شیراوندی در این سمینار به معرفی سولفاتهکردن به عنوان مؤثرترین روش اصلاح شیمیایی کیتوزان پرداخت؛ روشی که با افزودن گروههای سولفات، پلیمر را به ساختاری با حلالیت بالا و بار منفی تبدیل کرده و آن را به رفتار بیولوژیکی مشابه گلیکوزآمینوگلیکانهایی مانند هپارین نزدیک میکند.
در این نشست، مزایای کیتوزان سولفاته به عنوان «بیومتریال تقلیدکننده هپارین» از جمله خواص ضدویروسی، ضدالتهابی، ضدانعقادی خفیف و قابلیت تعامل با فاکتورهای رشد مورد بررسی قرار گرفت؛ بدون آنکه عوارض خطرناک هپارین مانند خونریزی و ترومبوسیتوپنی را به همراه داشته باشد.
علاوه بر این، دکتر شیراوندی به کاربردهای گسترده این پلیمر در دارورسانی هدفمند، طراحی هیدروژلهای هوشمند برای بازسازی بافت، پوششهای تجزیهپذیر در کشاورزی و حتی ساخت حسگرهای زیستی و رباتهای نرم اشاره کرد. وی تأکید کرد که تعیین دقیق پارامترهایی مانند درجه سولفاتهشدن و محل اتصال گروههای سولفات، در عملکرد و ایمنی پلیمر نقش کلیدی دارد.
در پایان، وی توسعه مشتقات سولفاته کیتوزان را قدمی مؤثر در جهت ارائه جایگزینهای ایمن، پایدار و هوشمند برای مواد دارویی دانست و این مسیر را افقی نوین برای کاهش وابستگی به منابع حیوانی و پیشرفت در فناوریهای زیستپزشکی توصیف کرد.
ارسال نظر