به گزارش سینا رسانه دانشگاه علوم پزشکی تهران دانشکده داروسازی، سمینار کاربردی گروه فارماسیوتیکس با موضوع "Nano drug delivery systems in myocardial infarction" سیستم‌های دارورسانی جدید در درمان بیماری آنفارکتوس قلبی توسط دکتر سارا معصومی دستیار تخصصی فارماسیوتیکس و با راهنمایی دکتر رسول دیناروند ۱۳ آذرماه ۱۴۰۲ در دانشکده داروسازی برگزار شد.

 

چکیده این سمینار به شرح زیر است:

در این سمینار در مورد رویکردهای ارائه داروهای درمانی بر پایه نانوذرات برای درمان بیماری‌ قلبی ایسکمیک بحث و تبادل نظر شد. ارائه دارودرمانی بر پایه نانوذرات قابلیت هدف‌گیری بافت و نوع سلول را به همراه آزادسازی طولانی‌مدت چندین ماده برای درمان فوری دارد. بااین‌حال، استفاده از نانوذرات در درمان بالینی بیماری‌های قلبی عروقی نسبت به زمینه‌های دیگر مانند تومورها و اختلالات عصبی به طور نسبتاً محدود است. یکی از موانع اصلی عدم دقت در سیستم‌های هدف‌گیری فعلی درمان قلبی است. تحقیقات آینده نیازمند شناسایی لیگاند گیرنده‌های خاص در کاردیومیوسیت‌ها و توسعه نانوذرات نوآور بادقت و اختصاص بالا هستند.

ویژگی‌های بحرانی داربست در مهندسی بافت قلب، تقلید از ماتریکس بافت عضلانی قلبی طبیعی، نشان‌دادن هدایت الکتریکی مناسب برای ضربان هماهنگ با کاردیومیوسیت‌های مجاور، و حاوی آنتی‌اکسیدانت‌ها برای جلوگیری از اثرات مخرب بر عملکرد سلولی است. تحقیقات نشان داده است که افزودن نانوذرات هدایت‌کننده جریان الکتریکی مانند مواد مبتنی بر کربن و نانوذرات طلا و استفاده از پلیمرهای هدایت‌کننده جریان الکتریکی مانند پلی‌پیرول می‌تواند به طور مؤثر عملکرد پچ‌های مهندسی بافت قلبی را بهبود بخشد.

علاوه بر این، چاپ سه‌بعدی و میکروفلویدیک دو رویکرد نوظهور در تهیه‌ ساختارهای میکرو و نانوساختار قلبی هستند که ممکن است برای تهیه ساختارهای قلب - بر - چیپ استفاده شوند. این ساختارها ممکن است مدل‌های کارآمد باشند که توسط همکاری کاردیومیوسیت‌ها و فیبروبلاست‌های قلبی با عوامل اضافی و تولید فیزیولوژی پیچیده بافت درون زنده را برای مطالعه و مدل‌سازی قابل‌کنترل و شبیه‌سازی محیط میکروواسکولاریزیشن قلبی، به طور دقیق مدل‌سازی کنند، همچنین رفتارهای الکتروفیزیولوژیکی آن را در شرایط آزمایشگاهی زیر میکرو مطالعه کنند. بااین‌حال، مطالعه در حال حاضر در حال پیشروی موانعی مانند تطابق مواد بیومتریال قابل چاپ با سلول‌ها و ساختارهای زنده، و بهبود ابزارها با کمکی که کنترل پارامترهای ساخت را امکان‌پذیر کنند، همچنان در جریان است.