دکتر مجتبی مجتهدزاده: چشمانداز طب نوین بهرهگیری از ظرفیتهای علوم دارویی در حوزه زیست مواد و نانوتکنولوژی بهسوی طب صحت مدار و فردگرا است
استاد گروه داروسازی بالینی در ژورنال کلاب بر بهرهگیری از ظرفیتهای علوم دارویی در حوزه زیست مواد بهمنظور حرکت در مسیر صحت محور
به گزارش روابطعمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران دانشکده داروسازی، ژورنال کلاب گروه زیست مواد دارویی با موضوع "Precision Medicine Initiative in Acute Care setting.The Best is Yet to Come" توسط دکتر مجتبی مجتهدزاده استاد گروه داروسازی بالینی و زیست مواد دارویی ۹ آبان ۱۴۰۲ در دانشکده داروسازی برگزار شد.
چکیدهای از این ژورنال کلاب به شرح زیر است:
با نگاه آیندهپژوهشی، ظرفیتهای Translational Pharmaceutical S در مسیر مداوای صحت مدار و فردگرا تحولات نوین مداوا و مدیریت میاستنی گرا بحث شد. صور مداوای اختصاصی همچون B_cell depletion یا حذف سلولهای B مورد اقبال بسیار بوده که سبب تولید autoreactive سانتی بادی میشود. داروی نامآشنای Rituximab در صور مقاوم MuSK+gMg گاهی صحیفه نجاتی است. داروی Inebilizumab در واقع یک آنتی CD-19 به شکل مونوکولونال آنتیبادی است که سبب نابودی پلاسما بلاستها در پلاسما میشود. در همین راستا، مهارکنندگان Complement همچون C5a و C5b از حمله به غشا و محل اتصال عصب به عضله جلوگیری میکند. پس از گذشت شش دهه بهواسطه فناوریهای نوین و بیو سنسورهای تشخیصی، این نخستین مداوای اختصاصی برای MG است. البته این تحول کمهزینه نبوده و ریسک عفونتهای مغزی همچون neisseria meningitis را زیاد و ضرورت پروفلاکسی آنتیبیوتیکی را بیشتر میکند. داروهایی نظیر Eculizumab و Zilucoplan مهارکنندگان complement هستند. همچنین داروهایی نظیر Efgartigimod alfa، Rozanlixizumab و داروهای جدیدتر Batoclimab و Nipocalimab همگی مهارکنندگان گیرنده Nonatal Fc receptor antagonists و مانع تخریب لیزوزومی آنتیبادی و سبب انهدام IgG آنتیبادی میشوند. مداوای T-cell directed بهواسطه مهار IL_6 نیز مانع فعالسازی سلولهای B و بهبودی روند بحران خواهند شد. داروهای Satralizumab و رفیق نامآشنای بحران پاندمی اخیر Tocilizumab اینجا منزلت حقیقی خود را پیدا میکند. افزایش قابلیت تنازعبقا بهواسطه سلولهای Tcell از طریقها Chimeric Antigen Receptor Tcell نیز روش و نگاه نوینی برای آینده در مسیر نورولوژی فردگرا و صحت محور است. در سپسیس نیز بهواسطه Transcriotonomic چندین فینوتیپ شناسایی شده که همگی التهاب سیستمیک ندارند. بیش از سیصد بیومارکر تشخیصی منطق مداوای هدفگرا جهت پیشبینی، پیشگیری و پایش مداوا در فاز احیا، تثبیت فیزیولوژیک و فاز ترخیص را به سپیدی کمال میرساند.